Gotycka figura z ostatniej ćwierci XIV wieku przedstawia Św. Jana Chrzciciela, jednego z patronów miasta Świdnicy. Została ustawiona na kamiennym wsporniku, pod baldachimem w narożniku kamienicy. Święty przedstawiony jako mąż ascetyczny z brodą, odziany w skórę zwierzęcą i płaszcz. W dłoni trzyma medalion z wyobrażeniem Baranka Bożego, co stanowi nawiązanie do słów wypowiedzianych przez świętego : "Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata" (J 1, 29. 36). Oryginalna drewniana rzeźba znajduje się w Muzeum Dawnego Kupiectwa, zaś na budynku wierna jej kopia.
Wąska dwuosiowa kamienica kryje w sobie pozostałości średniowiecznych i renesansowych murów. Najstarsze zachowane fragmenty znajdują się w piwnicach, pochodzą z XIII wieku. Pomiędzy II a III kondygnacją elewacji frontowej umieszczono kartusz zwieńczony głową boga kupców - Hermesa. Zdobi on wypracowane w tynku inicjały PK, oraz datę 1907 umieszczoną na banderoli. Inicjały pochodzą od właściciela kamienicy Paula Kinzela, który 3 stycznia 1906 roku zakupił ją od Hermanna Richtera za kwotę 60000 marek. Następnie w 1907 roku podjął się kosztownego remontu. Dzięki przebudowie elewacja zyskała nowy secesyjny charakter.
Na obszarze ulicy Leśnej i Głównej powstaje nowe osiedle zwane Osiedlem Witoszowskim (dawniej Bögendorfer Siedlung). Pierwsi mieszkańcy osiedlili się 1 grudnia 1920 roku, w latach następnych dokonano rozbudowę osiedla. W centralnej części budynku nad skromnym portalem umieszczono ceramiczną płaskorzeźbę. Przedstawiono na niej postać ludzką w kontrapoście, która trzyma w prawej dłoni rylec. W dolnej partii rzeźby wyryto sygnaturę DUBOIS – artysty, który w latach 1920 – 1930 wykonał kilka zleceń w Świdnicy.
6 kwietnia 1932 roku oddano do użytku prostopadłe skrzydło dobudowane do wcześniejszego gmachu szkoły (powstałej 12 października 1903 roku). W nowo powstałej części usytuowano wejście główne (obecnego II Liceum Ogólnokształcącego) poprzedzone kolumną o podstawie kwadratu. Każda ze ścian podzielona jest gzymsem tworząc cztery kwatery, wypełnione płaskorzeźbionymi symbolami znaków zodiaku. Na jednej z kwater widoczna wyryta sygnatura DVBOIS - artysty, który w latach 1920 – 1930 wykonał kilka zleceń w Świdnicy.
Początki trójosiowej kamienicy, złożonej z parteru oraz trzech pięter, sięgają XIV wieku. Każda kondygnację oddziela wydatny gzyms. W części parterowej ukazano świadek prezentujący wątek muru ceglano – kamiennego. Najstarszym elementem kamienicy jest kolebkowo przesklepiona piwnica. Ustawiona prostopadle względem ulicy datowana jest na lata 1350 - 1530. Ozdobę elewacji stanowią trzy wsporniki zdobione rzeźbionym i polichromowanym wizerunkiem Heraklesa, które podtrzymują szczątkowe elementy witryny sklepowej. Heros przyodziany jest w skórę z lwa nemejskiego, jeden z atrybutów.
Kartusz z godłem cechu młynarzy podtrzymywany jest przez sylwety dwóch wspiętych na tylnych łapach lwów. Na czterodzielnej tarczy ukazane zostały: cyrkiel i węgielnica, koło młyńskie, koło zębate oraz walce. Poniżej wstęga z datami 1568, 1843 i 1908. Kartusz z godłem i datami zdobi elewację najstarszego w mieście (datowany na 1283 rok, rozbudowany w 1499 roku) zbożowego młyna szpitalnego - „Hospital-Mühle”, który należał do Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą. Do funkcjonowania młyna wykorzystywano wody Młynówki.
Późnorenesansowy portal z zachowanym nadprożem z półkolistą archiwoltą, ozdobiony został ornamentem jubilerskim – z ułożonym naprzemiennie krótszym i dłuższym rautem. W żagielkach portalu umieszczono datę 1573 oraz kartusze: z lewej strony z inicjałami HM, z prawej ze znakiem mistrza piekarskiego Hansa Müllera. Kamienica powstała po 1401 roku, w 1658 roku obiekt przejmują jezuici i zakładają w nim szkołę. Budynek swój obecny wygląd zawdzięcza XIX – wiecznej przebudowie, kiedy to dobudowano czwartą kondygnację.
Potężna kamienica czynszowa posiada trzy dostępne z zewnątrz elewacje: od północnego – zachodu, południowego – zachodu oraz południowego – wschodu. Okazały gmach wzniesiono w 1913 roku, o czym informuje data w kartuszu umieszczonym na elewacji. Wejście główne do budynku usytuowane od strony placu 1000 – lecia Państwa Polskiego. Owalne nadświetle portalu kamienicy zdobią sylwety dwóch wspiętych na tylnych łapach gryfów, które pełnią rolę trzymaczy niewielkiego kartusza. Wytworności założenia dopełnia przynależna do budynku altana nakryta kopułką.
Barokowa rzeźba św. Jana Nepomucena w Dobromierzu była ufundowana przez Ferdynanda von Nimptch w roku 1728, o czym wspomina inskrypcja na cokole. Wykonany z piaskowca (mierzący wraz z cokołem 5,5 metra wysokości) Nepomuk usytuowany był przy drodze wiodącej do Strzegomia. W roku 2010 po gruntownej konserwacji figura trafiła na plac Wolności. Podczas prac konserwatorskich zrekonstruowano rękę świętego, w której trzymał krucyfiks. Dodano brakującą gwiezdną aureolę składającą się z pięciu gwiazd symbolizujących pięć cnót męczeńskich. W trakcie prowadzonych prac konserwatorzy odkryli parę zaskrońców, która pomieszkiwała w zakamarkach rzeźby. Domownicy zostali zmuszeni aby znaleźć sobie nowe lokum.
Rzeźba św. Jana Nepomucena z 1724 roku została ufundowana przez Johannesa Jesepha Strickeflusa o czym zdradza inskrypcja na tylnej części cokołu: „Anno 1724 Johannes Joseph Strickeflus”. Figura usytuowana obok wejścia do kościoła św. Jadwigi w Bolkowie. Święty przedstawiony w XVIII - wiecznym stroju kanonika (biret, sutanna, rokieta, mantolet oraz buty ze ściętym noskiem). W dłoniach (jedna się nie zachowała) trzyma swe atrybuty: krucyfiks i palmę męczeńską. Nad głową Nepomucena gwiezdna aureola (pozostała tylko jedna z pięciu gwiazd) z którą związana jest legenda o pojawieniu się na wodzie Wełtawy kręgu pięciu gwiazd. Wskazywały one poszukującym martwe ciało świętego.
Rzeźba św. Jana Nepomucena z 1736 r. usytuowana na balustradzie, nad środkowym filarem kamiennego XVIII - wiecznego mostu na rzece Zadrnej. Św. Jan Nepomucen był patronem dobrej spowiedzi i spowiedników, gdyż nie wyjawił tajemnicy spowiedzi Zofii Bawarskiej królowi czeskiemu Wacławowi IV. Kanonik milczenie przypłacił życiem. Po torturach Nepomucen został zrzucony z Mostu Karola do rzeki Wełtawy. To właśnie ta scena jest przedstawiona na cokole krzeszowskiej rzeźby. Miał chronić przed powodzią oraz suszą, dlatego też jego wizerunki ustawiano w pobliżu mostów, rzek, ale także przy polach i drogach.
Na ceglanej elewacji, budynku fabrycznego, między oknami umieszczono cztery modernistyczne płaskorzeźby. Są to alegorie opatrzone niemieckimi podpisami : ARBEIT – praca, HANDEL – handel, WISSENSCHAFT – wiedza i VERKEHR – transport. Na płaskorzeźbach widnieje wyryta sygnatura autora: DVBOIS. W 1897 roku powstaje fabryka Elektrizitätszähler-Fabrik Hermanna Arona z siedzibą przy ul. Bolesława Chrobrego 3. Około roku 1902 zakład przeniesiono do nowo powstałej zabudowy fabrycznej mieszczącej się przy ul. Waleriana Łukasińskiego. W zakładzie tym wytwarzano liczniki elektryczne.