Narożna kamienica usytuowana u zbiegu ulic: Joachima Lelewela (dawniej Gartenstrasse) z Nauczycielską (dawniej Kroischstraβe). Czterokondygnacyjna zabudowa powstała w II połowie XIX wieku, w późniejszym czasie dobudowano do niej, od strony południowej, drewnianą werandę. Ciekawą ozdobę gmachu stanowią ceramiczne detale. Narożny wykusz ciągnący się przez I i II piętro wsparty został na masywnych esownicowych wspornikach. Konsolę zdobi precyzyjnie wykonany maszkaron, o kobiecym obliczu, w chuście i koronie.
Gotycka kaplica rodziny patrycjuszowskiej Sachenkirchów (od 1342 roku) pod wezwaniem św. Tomasza, przylegała do południowej nawy kościoła pw. św. Stanisława i św. Wacława w Świdnicy. Herb tej rodziny widnieje na zworniku trójpodporowego sklepienia. Jeden z czterech wsporników przyjął formę polichromowanej głowy Chrystusa, kolejny ( po skosie od głowy Chrystusa) przedstawiał oblicze diabła, a dwa pozostałe ozdobione zostały motywem roślinnym. W XVII wieku jezuici rozbudowują pomieszczenie nadając mu funkcję zakrystii.
W centralnym miejsc elewacji umieszczono płaskorzeźbę z wizerunkiem słonia. Przedstawienie to wiązało się z istnieniem w tej kamienicy, w I poł. XIX wieku sklepu kolonialnego, którego właścicielem był Mende. Kamienica na przestrzeni wieków przeszła wiele przemian i obecnie nie wiadomo jaką wcześniej posiadała formę. We wnętrzu, na parterze kamienicy umieszczono wykonane z piaskowca zwieńczenie portalu, ozdobione dwoma herbami oraz datą 1584. Na jednej z widniejących tarcz, przedstawiono herb patrycjuszowskiej rodziny Freudów.
Średniowiecznej kamienicy nadano klasycyzujący charakter. Trzy piętra elewacji ujmują kanelowane pilastry wielkiego porządku, zwieńczone kompozytowymi kapitelami. Kapitele dekorowane ornamentem wolutowy i floralnym. Czwarte piętro zostało zwieńczone tralkową balustradą i szczytem z dekoracją w formie tonda, z głową Hermesa i dwoma kaduceuszami oraz ozdobną wstęgą. W partii przyziemia skrajnej osi, ulokowano ostrołuczny, profilowany XIV – wieczny portal bramny. Na lewo od niego w XX wieku przebito obszerne okna witrynowe.
- „Kamienica pod orłami” zawdzięcza swoją nazwę misternie wypracowanej w tynku dekoracji. Woluty kapiteli układają się w kształt skrzydeł, z pomiędzy których wystają głowy orłów. Z pośród mnogości ornamentów uwagę przykuwają putta nad oknami I piętra oraz wirujące rozety, których wzór został zaczerpnięty z dekoracji pałacu Hofburg w Wiedniu. Nie brakuje również ciekawostki o charakterze militarnym. W ścianę klatki schodowej, na wysokości I piętra, wmurowano żeliwną kulę armatnią z wymalowaną data 1761. Zapewne kula trafiła w kamienicę podczas ostrzału artylerii w czasie oblężenia Świdnicy przez wojska austriackie. - Nad wejściem do kamienicy umieszczono kamienną głowę mężczyzny o bujnym zaroście, z początku XVI wieku. Rzeźba przejawia renesansowe cechy stylistyczne. Bogato dekorowana barokowa fasada, kryje wiele zachowanych elementów z wcześniejszych epok. Zachowały się XIV - wieczne dwuramienne i ostrołuczne portale, na parterze XV - wieczne polichromie zdobiące żebra i wysklepki sklepienia krzyżowo – żebrowego. Przedstawione tarcze herbowe zawierają wizerunek orła śląskiego oraz szachownicę, czyli symbole księstwa świdnicko – jaworskiego. Wystrój kamienicy uległ zmianie już w XVI wieku, świadczą o tym inicjały H S oraz data 1562 namalowane czarną farbą na ścianie pomieszczenia na I piętrze. Kolejne przebudowy oraz nadbudowy nastąpiły zapewne po wielkim pożarze w 1716 roku. Wielkie witryny przebito na początku XX wieku.
W lewym krańcu kamiennicy na wsporniku ustawiono figurę św. Pawła wraz z atrybutami: mieczem i otwartą księgą. Miecz stanowił nawiązanie do śmierci męczeńskiej, natomiast otwarta księga symbolizuje umiłowanie słowa Bożego oraz autorstwo 13 listów wchodzących w skład Nowego Testamentu. Rzeźbę usytuowano pod XIV wiecznym baldachimem zwieńczonym fialą z czołgankami i kwiatonem. Gotyckie przedstawienie świętego po roku 1929 zastąpiono kopią. Również w tym czasie usunięto XIV – wieczny, ostrołuczny portal, którego archiwoltę zdobiły czołganki (tzw. Żabki). Proste witryny na parterze przebito w latach 30 XX wieku.
W prawym krańcu kamienicy na płaskorzeźbionym wsporniku ustawiono gotycką figurę św. Piotra z atrybutami: kluczem i zamkniętą księgą. Klucz nawiązuje do sceny przekazania przez Chrystusa świętemu Piotrowi kluczy do Królestwa Niebieskiego. Często św. Piotr przedstawiany był w towarzystwie św. Pawła, takie zestawienie postaci symbolizowało Kościół Powszechny. Rzeźbę usytuowano pod XIV - wiecznym misternie zdobionym baldachimem ozdobionym czołgankami i kwiatonem. Na początku XX wieku usunięto całą dekorację elewacji, w tym boniowany parter.
Płaskorzeźbiony gotycki wspornik został wmurowany w narożnik domu. Przedstawia scenę walki rycerza z gryfem. Młodzieniec jest ubrany w rycerski kaftan, a w ręku trzyma miecz. Epizod nawiązuje do świdnickiej legendy o bazyliszku grasującym w piwnicy owej kamienicy. Spojrzenie poczwary zamieniało nieszczęśników w kamień. Pewien młodzieniec chcąc uniknąć śmierci z rąk kata podjął się zadania zgładzenia potwora. Misja zakończyła się powodzeniem dzięki lśniącej zbroi, w której przejrzał się bazyliszek, tym sposobem zakańczając swój żywot.
Ostrołuczny portal ujęty został na pocz. XVIII wieku przez barokowe pilastry, w których tynku „zatopiono” czołganki – gotycki element zdobniczy. Całość zwieńczona gzymsem odcinkowym. Nad profilowaniem arkady umieszczono w ukłonie heraldycznym gotyckie tarcze herbowe. Po lewej herb królestwa czeskiego, po prawej herb księstwa świdnicko – jaworskiego. W centralnej części barokowego portalu ulokowano medalion z inicjałami J E oraz datę 1717. W 1932 roku usunięto ozdobne elementy z elewacji pozostawiając jedynie portal, nadając jej nowoczesny charakter.
Piano nobile barokowej elewacji podkreślone zostało sztukatorską dekoracją nadokienną. Naprzemiennie występuje tu motyw wieńca laurowego i muszli otoczonej ornamentem wstęgowy. Uwagę przykuwają gładkie pilastry zwieńczone korynckimi kapitelami okalające środkową oś elewacji. Na I i II piętrze kamienicy zachowały się polichromowane stropy. Kamienicę w 1816 roku nabył aptekarz Friedrich Moritz Pachaly, któremu udało się wystarać koncesje na utworzenie drugiej apteki w mieście ( wówczas jedyną istniejącą w mieście była Apteka Dworska i Miejska). Apteka Pod Orłem funkcjonowała w tym miejscu do 1945 roku.
Na III kondygnacji osi centralnej umieszczono w polu nadokiennym płaskorzeźbiony wizerunek właściciela kamienicy. Wybrzuszenie środkowej osi kamienicy zwiększa dynamikę i zatraca niepełną symetrię elewacji. Barokowy wystrój elewacji pochodzi zapewne z czasów po wielkim pożarze miasta w 1716 roku. Okna I piętra są wyraźnie wyższe niż pozostałe, posiadają bogatą dekorację, w polach nadokiennych, w formie główek anielskich. Kryją pod warstwą tynku zachowane kamienne oprawy z lat 80 XIV wieku. Również na I piętrze przetrwały próbę czasu średniowieczne stropy o profilowanych oraz prostych belkach.
Barokowy portal ratuszowy został wykonany przez Christopha Hampela w 1720 roku. Na balustradzie balkonu, umieszczono kartusz z czteropolowym herbem Świdnicy. Nadany przez Władysława Pogrobowca króla Czech i Węgier 29 listopada 1452 roku. Na pierwszym i czwartym polu widnieje złota korona na czarnym tle, drugie pole zdobi wizerunek czerwonego gryfa na srebrnym tle, zaś trzecie zarys czarnego dzika na srebrnym tle. Portal prowadzi do wnętrza dawnego ratusza miejskiego, a od 1967 roku siedziby Muzeum Dawnego Kupiectwa.
