Wolnostojący krzyż pokutny w typie maltańskim powstał z granitu. W partii prawego ramienia i trzonu występują wtórne uzupełnienia. Krzyże pokutne były stawiane na miejscu popełnionej zbrodni. Były wykuwane w kamieniu przez sprawcę występku. Miały za zadanie upamiętniać tragiczne wydarzenie oraz odbytą pokutę. Zwyczaj ten przywędrował na Śląsk z Europy zachodniej, prawdopodobniej już w XIII wieku. Początkowo krzyże przybierały proste formy, następnie ryto na nich narzędzia zbrodni, inicjały, bądź daty, aż osiągnęły elementy ozdobne.
Narożną kamienicę od strony ul. Romualda Traugutta zdobi drewniany dwukondygnacyjny wykusz, tuż obok niego usytuowano wejście do budynku. Wysunięta przed lico, centralna oś kamienicy, od strony ul. Nauczycielskiej przełamuje monotonność elewacji. Na szczycie ryzalitu tuż nad gzymsem znajduje się zwieńczenie w formie tarczy herbowej podtrzymywanej przez dwa fantastyczne stworzenia. Trzymacze przypominają kształtem lwice, bądź pumy o wężowatych ogonach zakończonych płetwą. Powstała pod koniec XIX wieku kamienica nosiła nazwę : Villa Klamroth.
Pomiędzy II a III kondygnacją w osi środkowej umieszczono, opracowany w tynku polichromowany kartusz, otoczony wieńcem laurowym. Na tarczy widnieją symbole wolnomularskie – kielnia i cyrkiel Nad narzędziami została wyryta data 1853. Linia zabudowy trzypiętrowej kamienicy cofnięta jest o około trzy metry w głąb, względem pozostałych obiektów w zachodniej pierzei ulicy Trybunalskiej. Ściany boczne kamienic flankujących budynek nr 10 wzmocnione zostały za pomocą trzech metalowych (najprawdopodobniej stalowych) szyn.
Czteropolowy herb Świdnicy zdobi barokową „Fontannę z Neptunem” z 1732 roku autorstwa świdnickiego rzeźbiarza Georga Leonarda Webera (ur. 1670/75, zm. 1739). Świdnicy, herb został nadany przez króla Czech i Węgier Władysława Pogrobowca 29 listopada 1452 roku. W pierwszym i czwartym polu widnieje korona, w drugim kroczący gryf, zaś w trzecim wspięty dzik. Wyobrażenie gryfa nawiązuje do pieczęci rady miejskiej z 1315 roku, a zarys dzika odnosi się do najstarszej pieczęci ławy miejskiej z 1335 roku.
Barokową „Fontanne z Neptunem” stworzono na miejscu wcześniej istniejącej studni. Na zewnętrznej ścianie basenu widnieje czterodzielny baronowski herb starosty księstwa świdnicko – jaworskiego Hansa Antona von Schaffgotscha. Nad godłem otoczonym labrami widnieją dwa hełmy z klejnotami ( jednym z nich jest owca pod drzewem – jest to nawiązanie do uproszczonej niemieckiej wersji nazwiska Schaf – tłum. Owca). Całości dopełnia zdobienie w formie orderu Złotego Runa. Na szerokim łańcuchu orderowym zawieszono skórę baranka z głową zwróconą w prawo (strona heraldyczna), z widocznymi czterema kończynami.
Na północno - wschodnim narożniku rynku usytuowano fontannę na miejscu wcześniej istniejącej studni. „Fontanny z Neptunem” autorstwa świdnickiego rzeźbiarza Georga Leonarda Webera (ur. 1670/75, zm. 1739) powstała w 1732 roku. Jeden z pięciu herbów umieszczonych na kamiennym basenie przedstawia mały herb czeski ( Państwo czeskie posiada dwa herby: wielki i mały). Na przedstawionym godle Królestwa Czeskiego widnieje lew w koronie, wspięty na tylnych łapach z podwójnym ogonem. Tarczę otaczają labry w formie wstęg, całość wieńczy korona.
Utrzymane w surowym stylu elewacje budynku zdobią medaliony ze znakami miejskimi. Sześć płaskorzeźb z czerwonego piaskowca usytuowano w nadokiennych płycinach, okien biforyjnych gmachu głównego Sądu Okręgowego. W niszach przedstawiono herby miast należących do okręgu rejonowego w Świdnicy (Mieroszowa, Wałbrzycha, Świebodzic, Strzegomia, Świdnicy i Dzierżoniowa). Gmach sądu poświęcono 15 października 1885 roku. Wzniesiono go na terenie dawnego klasztoru Dominikanów, który poddano sekularyzacji w 1810 roku, a mury rozebrano w 1879 roku.
Nad oknami II piętra kamienicy czynszowej z 1907 roku znajdują się płaskorzeźbione kartusze, zdobione ornamentem wolutowym i groszkowym oraz motywem kwiatu róży. Na parterze narożnej kamienicy na początku XX wieku znajdował się sklep z alkoholem i wyrobami tytoniowymi, należący do Franza Przinitzkyego. Kamienica usytuowana jest przy jednej z najbardziej okazałych ulic terenów pofortecznych. Dawniej Glubrechtstraβe – nazwano ją tak na cześć burmistrza Świdnicy Gustawa Ludwika Glubrechta, który przyczynił się do likwidacji twierdzy.
Środkowy ryzalit kamienicy z pocz. XX wieku zdobią symetrycznie rozmieszczone festony utworzone z kampanulowych zwisów. 4 października 1866 roku Świdnicę ogłoszono miastem wolnym, następnie od 1867 rozpoczęto wyburzanie fortyfikacji. Na rozległych terenach pofortecznych zaczęto wytyczać nowe ulice z okazałą zabudową. Powstało wówczas wiele wspaniałych secesyjnych i klasycystycznych elewacji, takich jak te przy ul. Jagiellońskiej (dawniej Glubrechtstraβe – nazwano ją tak na cześć burmistrza Świdnicy Gustawa Ludwika Glubrechta).
- Secesyjny portal narożnej kamienicy czynszowej z pocz. XX wieku (około 1905 roku) wychodzący na ulicę Jagiellońską (dawniej Glubrechtstraβe). Ozdobiony został bogatym repertuarem motywów secesyjnych, obejmujący przede wszystkim rośliny, zwierzęta oraz fantastyczne istoty. Z prawej i lewej strony otworu drzwiowego umieszczono liściaste maszkarony, ponad nadświetlem misternie splecione kwiaty ostu, o symbolicznej wymowie. Całość wieńczy wizerunek sowy – nocnego drapieżnika, który pełnił funkcje strażnika domu . - Narożna, kilkupiętrowa, kamienica czynszowa usytuowana w zachodniej pierzei ulicy Jagiellońskiej (zwana dawniej Glubrechtstraβe) powstała na początku XX wieku (około 1905 roku). Elewację zdobią liczne ornamenty secesyjne. Przestrzenie podokienne III kondygnacji wypełniają trzy płyciny pokryte symetrycznym ornamentem wici roślinnej. Płaskorzeźbiona winorośl została wykreowano za pomocą giętkiej, płynnej, ruchliwej linii. Wykorzystanie motywów roślinnych ukazuje fascynację naturą i otaczającym światem.
